“Wat vind jij belangrijker? Levens redden of spelletjes?”

“Open deur. Het eerste natuurlijk. Ik ben industrieel ontwerper en werk al jaren voor Maxi Cosi. Veiligheid. Geen spelletjes”

“Andere vraag. Welk beroep vind jij belangrijker. Dokter of cabaretier”

“Dokter natuurlijk. Gezondheid enzo”

“Okay, maar hoe zit het dan met iemand die zonder plezier oud wordt? Iemand met genoeg eten en medische zorg, maar zelden afleiding. Zoals eenzame bejaarden die eigenlijk niet meer verder willen.”

“Hmmmm, lastig . . .”

Als ik me hier verder in verdiep, lees ik dat 5% van de Nederlanders last heeft van depressies en dat 20% dit minstens eenmaal in z’n leven ervaart. Dan gaat het dus niet alleen over de kwantiteit, maar ook de kwaliteit van het leven.

In de jaren tachtig van de twintigste eeuw betekent het succes van de Rubik’s Cube het startschot voor een snelgroeiende markt van slimme spelletjes. Veel uitvinders leven zich hier op uit. Guido is één van hen en bezoekt mij met een doos vol inventieve modelletjes, geknutseld van stukjes hout, karton, ijzerdraad, knikkers, elastiekjes. Gezaagd, geschuurd, gesneden, gevouwen, geplakt en hier en daar van een gekleurd papiertje of een likje verf voorzien. Ruwe concepten van slimme puzzels. Guido vraagt of ik hier leuke producten van willen maken. Hij kent al een fabriek in Hong Kong en wil zo snel mogelijk van start, want dan is hij hopelijk nog op tijd voor de volgende Spielwarenmesse in Nürnberg.

Toch zeg ik niet onmiddellijk ja. Spelletjes liggen zó ver buiten mijn comfort zone. Interne discussies volgen. Past dit wel? Moet ik mij niet richten op zaken die belangrijker zijn? Wil ik hier mijn naam aan verbinden? Wanneer ik uiteindelijk overstag ben gegaan, blijkt dit werk een verademing naast de serieuze en langlopende MaxiCosi projecten. Plezier creëren is leuker dan letsel voorkomen. En al sinds mijn studietijd verdiep ik mij in bedieningen die foutloos eenvoudig en intuïtief moeten zijn, maar nu zoek ik naar het tegenovergestelde. Met veel aandacht voor een lekker gevoel en een mooi geluid. Alles draait om emotie. Alleen de degelijkheid staat als rationele eis nog steeds hoog in het Programma van Eisen, omdat spelletjes nu eenmaal vaak op de grond vallen.

Door te praten met gebruikers het wordt voor mij steeds duidelijker hoe belangrijk spelletjes zijn. Voor ontspanning en ontwikkeling. Voor motoriek of ruimtelijk inzicht en doorzettingsvermogen. Dit kantelt mijn visie op het nut van dingen en het belang van ‘emoties’ verschuift van bijzaak naar hoofdzaak.

Dit wordt nog eens fijntjes bevestigd tijdens een project dat wij financieel steunen. De levering van hulpgoederen aan vluchtelingen in Noord-Irak. Eén van mijn collega’s is meegereisd en vertelt na terugkomst hoe het speelgoed voor de kinderen daar een eerste levensbehoefte blijkt te zijn. Zij vervelen zich jarenlang compleet uitzichtloos te pletter. Een simpele voetbal is dan een geschenk uit de hemel.